Wystawa ze zbiorów Wojciecha Łowickiego pokazująca dzieje polskiego komiksu.

Komiks to tekst plus obrazek. W dowolnej konfiguracji tych dwóch składników. Pojawił się w Polsce jeszcze przed II wojną światową. Po wojnie został wyklęty jako owoc “zgniłego kapitalizmu”, niszczący młode umysły i zatruwający je przemocą, komercją, wartościami obcymi nowej socjalistycznej wizji obywatela. Jednocześnie poprzez swoją zdolność łatwego docierania do tegoż młodego, czy starszego odbiorcy stał się dla władzy narzędziem komunikowania nowych, pożądanych przez nią wartości. Dzieje polskiego komiksu w PRL to spychanie na margines, wykorzystywanie propagandowo, kontrolowanie. Z drugiej strony autorzy przekazywali między wierszami krzywy obraz kreowanej na idealną rzeczywistości. Co do oceny komiksu okresu Polski Ludowej to twórczości czasów stalinizmu można przypiąć łatkę służalczości wobec systemu, o tyle do późniejszych wydawnictw zastosowanie takiego podejścia byłoby uproszczeniem. Faktem jest, że aby publikować, trzeba było wpisać się w ramy wyznaczone przez system i jego mocodawców. Z drugiej strony trzeba przyznać, że ukazywały się komiksy mające jedynie zabawić czy rozśmieszyć czytelnika. Komiks PRL-u był specyficznym i ciekawym zjawiskiem, stając się częścią historii tamtych lat. Zapoznajmy się z tą historii.